Imię i nazwisko Ronaldo de Assís Moreira
Data i miejsce
urodzenia 21 marca 1980
Porto Alegre, Brazylia 
Pseudonim Roni
Pozycja ofensywny pomocnik
Wzrost 182 cm
Masa ciała 80 kg
Informacje klubowe
Obecny klub A.C. Milan
Numer 80
Kariera seniorska
Lata Klub M (G)
1998–2001
2001–2003
2003–2008
2008– Grêmio Porto Alegre
Paris Saint-Germain
FC Barcelona
A.C. Milan 44 (21)
55 (17)
145 (70)
65 (20)
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja
1998–  Brazylia 87 (32)

Ronaldo de Assís Moreira znany jako Ronaldinho (port. Mały Ronaldo, lub Ronaldinho Gaúcho (od stanu Rio Grande do Sul, którego mieszkańcy zwani są Gaúchos; ur. 21 marca 1980, Porto Alegre, Brazylia) – piłkarz brazylijski grający zazwyczaj na pozycji pomocnik lub napastnika, mistrz świata 2002, dwukrotny mistrz Ameryki Południowej, zwycięzca Ligi Mistrzów 2006. Posiada obywatelstwo hiszpańskie.

Został dwukrotnie uznany Piłkarzem Roku przez FIFA (2004, 2005), a także UEFA w roku 2005, a magazyn France Football w 2005 roku nagrodził go Złotą Piłką.

Biografia
Ronaldo de Assís Moreira urodził się 21 marca 1980 roku w Porto Alegre. Dzieciństwo spędził w jednej z najbiedniejszych dzielnic tego miasta – Vila Nova. Mieszkał tam z ojcem João, robotnikiem stoczniowym i byłym piłkarzem, matką Migeuliną, ekspedientką, z wykształcenia pielęgniarką oraz dwójką starszego rodzeństwa, bratem Roberto Assis i siostrą Deisi. Grał wtedy również w Futsal.

Roberto był zawodowym piłkarzem. Grał m.in we Włoszech. Dzięki jego zarobkom cała rodzina przeniosła się z dzielnicy biedoty do luksusowej willi z basenem. Właśnie w tym basenie João zmarł na atak serca. Ronaldinho prawdopodobnie nie pamięta dokładnie ojca, gdyż miał zaledwie 8 lat w chwili jego śmierci. Od tego momentu bardzo zżył się ze swoją matką Migueliną, natomiast rolę ojca rodziny przejął starszy brat, Roberto. Ten z kolei, gdy musiał przedwcześnie zakończyć karierę piłkarską z powodu kontuzji, został agentem utalentowanego młodszego brata.

25 stycznia 2005 roku na świat przyszedł Joāo – syn Ronaldinho i Janainy Natielle Viany Mendes. Maleństwo dostało imię po zmarłym dziadku.

Pod koniec 2006 roku Ronaldinho otworzył w São Paulo "Instytut Ronaldinho". Dzieci z ubogich rodzin mogą tam doskonalić swoje umiejętności piłkarskie.

Kariera piłkarska
Talent Brazylijczyka został zauważony przez działaczy Grêmio Porto Alegre i właśnie w tym klubie Ronaldinho zaczął stawiać swoje pierwsze piłkarskie kroki. Warto wspomnieć tu o dość niecodziennym zdarzeniu – w jednym ze spotkań drużyn młodzieżowych strzelił 24 bramki w tym 3 bezpośrednio z rzutów rożnych. Ronaldinho swoje pierwsze trofeum zdobył na Mistrzostwach Świata do lat 17, przy okazji zostając królem strzelców. Dzięki tak obiecującym początkom kariery nie musiał długo czekać na debiut w seniorskiej reprezentacji. U boku największych gwiazd brazylijskiej piłki zagrał przeciwko Łotwie w wygranym przez Brazylijczyków meczu 3:0. W 1999 pojechał na turniej Copa America, wygrany przez canarinhos, gdzie w 4 meczach strzelił jedną bramkę (bramka zdobyta w meczu przeciwko Wenezueli). Gaucho tak mocno oczarował fanów Grêmio swymi umiejętnościami i charakterem, że działacze klubu nie chcieli dopuścić do jego transferu w obawie przed fanatycznymi kibicami. Jednak w 2001 roku Ronaldinho przeszedł do Paris Saint-Germain za 9 mln euro. Brazylijczyk miał możliwość przejścia do klubów znacznie potężniejszych, choćby Barcelony, Realu czy Interu Mediolan. Decyzja jednak okazała się trafna, młody zawodnik grał na tyle dobrze, że uzyskał powołanie do reprezentacji od Luiza Felipe Scolariego, dzięki czemu mógł zadebiutować na mistrzostwach świata. Na boiskach Japonii i Korei canarinhos zostali mistrzami świata, a Ronaldinho znacząco przyczynił się do tego sukcesu.

Świetny występ na Mundialu spowodował, że o pozyskanie Brazylijczyka zaczęły starać się najlepsze wówczas kluby piłkarskie w Europie. Walkę o Ronaldinho stoczyły Manchester United, Real Madryt i FC Barcelona. Angielski klub potrzebował następcy dla Davida Beckhama, Real szukał kolejnej gwiazdy, a Barca musiała się wzmocnić po nieudanym sezonie. Ostatecznie Brazylijczyk zawitał w klubie ze stolicy Katalonii, a do kasy paryskiego klubu wpłynęło 32 mln euro. Jak nietrudno było przewidzieć, szybko stał się gwiazdą drużyny. W swoim pierwszym sezonie (2003/2004) zdobył 15 goli, jednak to nie zdobywanie bramek było jego najważniejszym zadaniem, tylko finezja. W następnym sezonie prezes, Joan Laporta, dokonał transferów znacząco wzmacniających skład drużyny. Postawa Ronaldinho i całego zespołu doprowadziły do mistrzostwa Hiszpanii w sezonie 2004/2005.

W sezonie 2005/2006 FC Barcelona ponownie zdobyła mistrzostwo Hiszpanii oraz odniosła triumf w Lidze Mistrzów. Ronaldinho odegrał bardzo ważną rolę strzelając m.in. 2 bramki Realowi Madryt w derbach Hiszpanii (Real Madryt 0 – 3 FC Barcelona). W następnym sezonie (2006–2007) była bardzo zaciekła walka o mistrzostwo Hiszpanii i w pierwszej połowie sezonu ,,Roni" starał się jak mógł i nawet pod nieobecność Eto'o walczył o tytuł najlepszego strzelca, ale gdy doszedł Eto'o i Messi (około początku drugiej połowy sezonu), bardzo dobrze asystował najlepszym Katalońskim napastnikom. W marcu doznał kontuzji i nie zagrał do końca sezonu 2007/2008. Sugerowano również, że brak Brazylijczyka w składzie spowodowany jest słabą formą.

Od początku sezonu 2008/09, Ronaldinho występuje w zespole AC Milan. Pierwszą bramkę dla "rossonerich", strzelił w derbowym spotkaniu przeciwko drużynie Inter Mediolan - 28 września, wygranym 1:0.

Kluby
Gremio Porto Alegre
Profesjonalna kariera Ronaldinho Gaúcho w barwach Grêmio Foot-Ball Porto Alegrense rozpoczęła się w 1998 roku, ale młody Ronaldo zaczął występować w drużynach juniorskich tego klubu już w wieku sześciu lat. Tam jako trzynastolatek dokonał rzadkiego wyczynu: w jednym meczu strzelił 24 gole, w tym trzy bezpośrednio z rzutów wolnych.

Debiut w pierwszej drużynie Grêmio przypadł na mecz w ramach Copa Libertadores 1998. Miał już wówczas za sobą dobre występy w Mistrzostwa Świata w piłce nożnej do lat 17 Mistrzostwach Świata U-17. Rok później zadebiutował w reprezentacji Brazylii.

Paris Saint-Germain
W 2001 roku Ronaldinho przenosi się do Europy, aby grać we francuskim Paris Saint-Germain. Transfer do PSG kosztował Francuzów 9 milionów euro, a menedżerem piłkarza był jego brat Roberto. Pomimo usilnych starań piłkarzowi nie udaje się poprowadzić zespołu do sukcesów z powodu braku wsparcia u partnerów z boiska. W 2002 roku jako gracz paryskiego zespołu jedzie na Mistrzostwa Świata w Korei i Japonii w roku 2002. Z drużyną Brazylii prowadzoną przez Luiza Felipe Scolarego wygrywa turniej pokonując w finale Niemcy.

FC Barcelona
Z przejściem Ronaldinho do katalońskiego klubu było wiele spekulacji. Na początku mówiło się, że piłkarz jest już niemal na 100% piłkarzem Manchesteru United. Potem chciał go sprowadzić Real Madryt. Sam zawodnik mówił, że od dziecka marzył o grze w białych barwach. Wcześniej mówił podobnie o grze w Manchesterze. Ostateczna wiadomość o podpisaniu kontraktu z FC Barceloną ucieszyło kibiców tego zasłużonego klubu. Transfer piłkarza kosztował kataloński klub 25 milionów euro i odbył się w lecie 2003 roku. Po przejściu do Barcelony, chciał go sprowadzić Roman Abramowicz do kupionej niedawno przez siebie Chelsea F.C.. Ronaldinho szybko stał się najjaśniejszą gwiazdą Barcelony. Dzięki nieprawdopodobnej technice i finezji stał się ikoną światowego futbolu, a swoich kibiców doprowadza do szału radości niemal na każdym kontynencie. W grudniu 2004 został zwycięzcą plebiscytu FIFA na Piłkarza Roku. Już pierwszy sezon w nowym klubie jest udany. Dzięki wspaniałej grze Ronaldinho i całego zespołu Barça zakończyła sezon w Primera Division na drugiej pozycji. Następny sezon był jeszcze lepszy gdyż Ronaldinho, Deco, Carles Puyol, Samuel Eto'o mogli cieszyć się ze zdobycia mistrzostwa Hiszpanii. W roku 2005 Ronaldinho ponownie został wybrany na Piłkarza Roku a organizacja UEFA dała mu nagrodę. Sezon 2005/2006 jest jego najlepszym sezonem w karierze. Z FC Barceloną zdobył mistrzostwo Hiszpanii i wygrał Ligę Mistrzów. Natomiast po zakończeniu sezonu gra w Mistrzostwach Świata w Niemczech i jest podstawowym zawodnikiem reprezentacji Brazylii. Ostatni podpisany kontrakt zawodnika z klubem zawiera klauzulę odejścia 150 milionów euro.

A.C. Milan
Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews na temat transferu Ronaldinho do MilanuOd sezonu 2008/09 Brazylijczyk jest zawodnikiem zespołu z Mediolanu. Milan zapłacił za Ronaldinho 21 milionów euro. Kwota ta może zostać powiększona o kolejne 4 miliony, jeśli zespół z San Siro w przyszłym sezonie zakwalifikuje się do rozgrywek Ligi Mistrzów. Ronaldinho zadebiutował w nowym klubie 31 sierpnia 2008 roku w przegranym 2:1 meczu przeciwko Bologni, zaś swoją pierwszą bramkę w barwach "Rossonerich" strzelił po dośrodkowaniu swojego kolegi z kadry narodowej Kaki, w meczu derbowym przeciwko Interowi, w którym podopieczni Carlo Ancelottiego wygrali 1:0. Łącznie w Milanie rozegrał 77 spotkań i strzelił 23 bramki (stan na 2 maja 2010). 17 stycznia 2010 roku w wygranym 4-0 meczu z AC Siena strzelił swojego pierwszego w nowym klubie hat-tricka.

Reprezentacja  [edytuj]
Z reprezentacją Brazylii U-17 zdobył mistrzostwo świata do lat 17 (został także królem strzelców tego turnieju). Już w 1999 debiutował w dorosłej reprezentacji w meczu przeciwko Łotwie (3:0), a pierwszego gola zdobył w meczu z Wenezuelą. Niezwykle udany dla niego był turniej finałowy Copa América w 1999 roku, gdzie drużyna Brazylii zdobyła tytuł mistrzowski.

Ronaldinho miał znaczący wkład w zdobycie przez Brazylię tytułu mistrza świata w roku 2002. Wystąpił w 5 meczach i strzelił 2 bramki (w meczach przeciwko Chinom i Anglii). W meczu z Anglią – prócz zdobycia fenomenalnej bramki z około 40 m (przelobował bramkarza) – został również ukarany czerwoną kartką, co wykluczyło go z udziału w półfinale. Jednak Ronaldinho wystąpił już w meczu finałowym przeciwko Niemcom i pomógł kolegom pokonać finałowych rywali 2:0. Zagrał też na Mistrzostwach Świata w Niemczech. Jednak tego turnieju nie może uznać za udany. Od czasu gdy trenerem Brazylii został Dunga, Ronaldinho jest powoływany znacznie rzadziej niż za czasów trenera Carlosa Alberto Parreiry. W towarzyskim meczu z Chile 24 marca 2007 wygranym przez Brazylię 4:0 zdobył dwie bramki. W 2008 roku został dodatkowo włączony do kadry U-23 prowadzonej przez Carlosa Dungę na Igrzyska Olimpijskie w Pekinie, gdzie razem z reprezentacją Brazylii zdobył brązowy medal.

Osiągnięcia
FC Barcelona
2005 Superpuchar Hiszpanii
2006 Superpuchar Hiszpanii
2004/2005 Mistrzostwo Hiszpanii
2005/2006 Mistrzostwo Hiszpanii
2005/2006 Puchar Ligi Mistrzów
Reprezentacja Brazylii
2005 Puchar Konfederacji w piłce nożnej 2005
2002 Mistrzostwo Świata 2002
1999 Copa América 1999
1997 Mistrzostwo Świata U-17
Indywidualne
Najlepszy piłkarz La Liga -2003/2004,2005/2006
Najlepszy piłkarz Ligi Mistrzów 2005/2006
Najlepszy napastnik Ligi Mistrzów 2004/2005
Najlepszy południowo-amerykański piłkarz La Liga 2003/2004
Król strzelców Pucharu Konfederacji 1999
Najlepszy piłkarz Pucharu Konfederacji 1999
Brązowa piłka Klubowych Mistrzostw Świata 2006
Obcokrajowiec Roku La Liga 2004,2006
Złota Piłka 2005
Piłkarz Roku FIFA 2004,2005
Wicekról strzelców Ligi Mistrzów 2005/2006
Golden Foot 2009
Piłkarz dekady według World Soccer Magazine