Imię i nazwisko    Lionel Andrés Messi
Data i miejsce
urodzenia    24 czerwca 1987
Rosario, Argentyna
Pseudonim    La Pulga (Pchła)
Pozycja    napastnik, skrzydłowy
Wzrost    169 cm
Masa ciała    67 kg

Obecny klub    FC Barcelona
Numer    10

Lionel Andrés Messi (ur. 24 czerwca 1987 w Rosario) – argentyński piłkarz pochodzenia włoskiego, gracz FC Barcelona. Uważany za jednego z najlepszych piłkarzy swojego pokolenia. Przed ukończeniem 21 lat otrzymał nominacje do Złotej Piłki France Football, którą otrzymał w 2009 r. oraz Piłkarza Roku FIFA. Dzięki stylowi gry porównywany jest do piłkarskiej legendy, rodaka Diego Maradony. Sam Maradona określił Messiego swoim "następcą".

Messi zaczął grać w piłkę jako dziecko, a jego talent szybko dostrzegli skauci FC Barcelona. W 2000 roku opuścił młodzieżową drużynę Newell's Old Boys i razem z rodziną wyjechał do Europy, gdzie miał poddać się kuracji hormonalnej. Debiutując w Primera División, pobił dwa rekordy – stał się najmłodszym graczem, który wystąpił oraz zdobył gola w lidze. Wkrótce zaczął z zespołem osiągać sukcesy, w tym dublet w lidze oraz zwycięstwo w Lidze Mistrzów. Przełom stanowił sezon 2006–07; wywalczył miejsce w podstawowym składzie, strzelił hat-tricka w Gran Derbi i zakończył rozgrywki z 26 występami i 14 strzelonymi golami. Do tej pory sezon 2008–09 był jego najlepszym w karierze - Argentyńczyk zdobył 38 bramek i odgrywał kluczową rolę w zespole, który zdobył trzy najważniejsze puchary.

Messi z sześcioma golami (w tym dwa w finale) został królem strzelców Młodzieżowych Mistrzostw Świata 2005. Krótko po tym stał się pewnym członkiem pierwszej reprezentacji. W 2006 był najmłodszym w kadrze, która wzięła udział w Mistrzostwach Świata 2006, zaś rok później zajął z drużyną drugie miejsce na Copa América. Na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie odniósł swój pierwszy triumf z reprezentacją, zwyciężając w turnieju piłkarskim.

Początki

Messi urodził się 24 czerwca 1987 w Rosario jako dziecko Jorge Messiego, pracownika fabryki oraz Celii (z domu Cuccitini), pracującej na pół etatu sprzątaczki. Rodzina piłkarza ze strony matki pochodzi z włoskiego miasta Ancona, skąd jeden z przodków, Angelo Messi, wyemigrował w 1883 do Argentyny. Piłkarz ma starsze rodzeństwo: braci Rodrigo i Matíasa oraz siostrę Marię Sol. Mając pięć lat, Messi zaczął grać w piłkę w lokalnym zespole Club Grandoli, który to prowadził jego ojciec, Jorge. W 1995 dołączył do Newell's Old Boys, klubu mającego siedzibę w Rosario, rodzinnym mieście piłkarza. W wieku 11 lat zdiagnozowano u niego karłowatość przysadkową. Występujące w Primera División River Plate zainteresowało się pozyskaniem młodziana, jednak klubu nie było stać na leczenie, którego miesięczne koszty wynosiły 900 dolarów. Ojciec piłkarza skontaktował się ze skautami FC Barcelona, którzy po obserwacji gry Messiego zgodzili się opłacać koszty kuracji. Zwolennikiem sprowadzenia Argentyńczyka był dyrektor sportowy klubu, Carles Rexach. Messi razem z rodziną przeprowadził się do Hiszpanii i zaczął występować w młodzieżowych drużynach klubu.
FC Barcelona

W pierwszej drużynie zadebiutował 16 listopada 2004 w meczu towarzyskim z FC Porto; miał wtedy 17 lat i 145 dni. 16 października tego samego roku Messi wystąpił po raz pierwszy w Primera División, w wygranym 1:0 derbowym spotkaniu z RCD Espanyol. W czasie występu miał 17 lat i 114 dni, stając się w historii klubu trzecim najmłodszym piłkarzem, który zagrał w lidze (we wrześniu 2007 rekord został pobity przez kolegę z zespołu, Bojana Krkicia). 1 maja 2005 w meczu z Albacete Balompié, Messi zdobył swojego pierwszego gola w lidze, co uczyniło go najmłodszym strzelcem ligowej bramki dla klubu (miał 17 lat, 10 miesięcy i 7 dni), lecz w 2007 osiągnięcie to ponownie poprawił Bojan.
Sezon 2005–06 "Uważam, że Messi jest tak dobry jak ja, razem z Ronaldinho są obecnie najlepsi na świecie."
— Diego Maradona


16 września, po raz drugi w ciągu trzech miesięcy, klub postanowił zmienić warunki kontraktu piłkarza – Argentyńczyk zaczął być opłacany jak pełnoprawny członek pierwszego zespołu, a samą umowę przedłużono od czerwca 2014[17]. 26 września Messi uzyskał hiszpańskie obywatelstwo, dzięki czemu mógł zadebiutować w Primera División. Zawodnik nie mógł wcześniej zagrać w lidze, gdyż Barcelona miała wyczerpany limit posiadania w drużynie zawodników spoza Unii Europejskiej. Pierwszym spotkaniem Ligi Mistrzów rozegranym na Camp Nou, w którym wziął udział, był pojedynek z Udinese. Messi wszedł na boisko z ławki rezerwowych i w czasie meczu imponował spokojem oraz udaną współpracą z Ronaldinho.

Młodzian zdobył sześć bramek w siedemnastu ligowych występach, zaś w sześciu rozegranych meczach w Lidze Mistrzów strzelił jednego gola. 7 marca 2006 w meczu z Chelsea FC doznał naderwania mięśnia w prawym udzie, przez co nie mógł grać do końca sezonu. Barcelona zakończyła rozgrywki zwyciężając w Primera División oraz w Lidze Mistrzów.
Sezon 2006–07

Messi na krótko przed zdobyciem gola w meczu z Getafe

Messi ustabilizował swoją pozycję w drużynie dzięki dobrym występom w meczach z Chelsea FC i Realem Madryt. 12 listopada w spotkaniu z Realem Zaragoza, Argentyńczyk doznał kontuzji kości śródstopia, eliminującej go z gry na trzy miesiące. Messi leczył uraz w Argentynie, a na boisko powrócił 11 lutego w meczu z Racingiem Santander. Trener Frank Rijkaard ostrożnie wprowadzał go do gry, stopniowo dając mu więcej szans. 10 marca w spotkaniu z Realem Madryt rozegrał pełne 90 minut. Ponownie w Gran Derbi odegrał kluczową rolę, zdobywając hat-tricka, dzięki czemu grająca z jednym zawodnikiem mniej Barcelona zremisowała z Realem 3-3. Messi stał się tym samym pierwszym piłkarzem od czasu Ivána Zamorano oraz pierwszym zawodnikiem FC Barcelona od czasu Romário, któremu udało się zdobyć trzy bramki w El Clásico. Jest również najmłodszym, który tego dokonał. Im bliżej było końca sezonu, tym Messi uzyskiwał więcej trafień – 11 z 14 ligowych goli zdobył w ostatnich 13 spotkaniach.

Messi w meczu z Glasgow Rangers w 2007.

Messi starał się udowodnić, że porównania do Maradony nie były przesadzone, zdobywając na przestrzeni jednego sezonu bramki podobne do najsłynniejszych trafień byłego napastnika. 18 kwietnia 2007 strzelił dwie bramki w półfinałowym meczu Copa del Rey przeciwko Getafe, zaś jeden z goli przypominał bramkę Maradony w ćwierćfinałowym meczu Mistrzostw Świata 1986 przeciwko Anglii. Dziennikarze sportowi wnikliwie doszukiwali się podobieństwa do gola Maradony, a hiszpańska prasa nazwała Messiego "Messidona". Przebiegł ten sam dystans, co Maradona (62 metry), minął tą samą liczbę przeciwników (sześciu, w tym bramkarza), oddał strzał z podobnej pozycji i celebrując bramkę również podbiegł do bocznej chorągiewki boiska[36]. Na pomeczowej konferencji, kolega z drużyny, Deco, powiedział: "Nie ma takiego drugiego jak Leo". W meczu z RCD Espanyol zdobył bramkę podobną do tej strzelonej przez Maradonę w spotkaniu z Anglią. Messi wyskoczył do piłki i za pomocą ręki przerzucił piłkę nad interweniującym bramkarzem, Carlosem Kamenim. Mimo powtórek zagrania i protestów piłkarzy Espanyolu, gol został uznany.
Sezon 2007–08

Messi zdobywa bramkę na 2:0 w meczu z Sevillą na Camp Nou, 22 września 2007

W rozegranym 22 września spotkaniu z Sevillą dwukrotnie wpisał się na listę strzelców. Kilka dni wcześniej strzelił gola w wygranym 3:0 meczu Ligi Mistrzów z Olympique Lyon, z kolei 26 września zdobył dwie bramki w zwycięskiej potyczce (4:1) z Realem Zaragoza. 27 lutego, przeciwko Valencii, Argentyńczyk rozegrał swój setny oficjalny mecz w barwach klubu.

Messi został nominowany do nagrody FIFPro w kategorii Napastnik. W internetowym sondażu hiszpańskiej gazety Marca został wybrany najlepszym piłkarzem na świecie, uzyskując 77 procent wszystkich głosów. Zdaniem felietonistów katalońskich gazet El Mundo Deportivo i Sport oraz byłego niemieckiego piłkarza, Franza Beckenbauera, Messi powinien otrzymać Złotą Piłkę. Wiele piłkarskich osobistości, takich jak Ronaldinho, Samuel Eto'o, Frank Rijkaard, Bernd Schuster, Raúl, Gianluca Zambrotta, Francesco Totti, Alfredo di Stéfano, Diego Maradona oraz Pelé przyznało, że uważają Messiego za jednego z najlepszych obecnie piłkarzy świata.

Wskutek kontuzji kości śródstopia odniesionej 4 marca w meczu Ligi Mistrzów z Celtikiem Glasgow, Argentyńczyk pauzował przez sześć tygodni. Piłkarz po razy czwarty w ciągu trzech sezonów doznał tego samego urazu.
Sezon 2008–09

Messi w meczu z UD Almería

Po odejściu z klubu Ronaldinho, Messi przejął po nim numer "10" na koszulce. 1 października 2008 w meczu Ligi Mistrzów z Szachtarem Donieck, Argentyńczyk zmienił na boisku Thierry'ego Henry'ego i po siedmiu minutach zdołał dwukrotnie wpisać się na listę strzelców, dzięki czemu Barcelona, przegrywająca 0:1, zdołała ostatecznie zwyciężyć 2:1[52]. Następna ligowa potyczka przeciwko Atlético Madryt określana była mianem "przyjacielskiej rywalizacji" pomiędzy Messim i jego przyjacielem, Sergio Agüero. Messi zdobył w tym meczu gola z rzutu wolnego oraz asystował przy jednej z bramek, a Barcelona wygrała spotkanie 6:1. Kolejny dobry występ zaliczył w meczu z Sevillą, zdobywając dwie bramki – jedną z woleja z odległości 23 metrów, a przy kolejnej ominął bramkarza i oddał strzał z ostrego kąta boiska. 13 grudnia w El Clásico Barcelona zwyciężyła 2:0, a Messi zdobył drugiego gola dla zespołu. Argentyńczyk został wybrany drugim piłkarzem świata podczas gali FIFA, gromadząc 678 punktów.

W meczu z Atlético Madryt, Messi zdobył swojego pierwszego hat-tricka w 2009, a Barcelona wygrała spotkanie 3:1. Niespełna miesiąc później po wejściu na zmianę w potyczce z Racingiem Santander, przy stanie 1:0 dla Racingu, zdobył dwie bramki, zapewniając swojej drużynie zwycięstwo. Strzelony przez niego drugi gol w tym meczu był zarazem 5000 bramką klubu w historii jej ligowych występów. W 28 kolejce rozgrywek ligowych, piłkarz zdobył swojego 30 gola w sezonie (we wszystkich rozgrywkach), przyczyniając się do wygranej 6:0 nad Málagą. 8 kwietnia 2009 uzyskał dwa trafienia w spotkaniu Ligi Mistrzów z Bayernem Monachium, ustanawiając tym samym swój osobisty rekord dziewięciu bramek w tych rozgrywkach. Dziesięć dni później, zdobywając 20 gola w sezonie, Messi zapewnił drużynie zwycięstwo w meczu z Getafe, dzięki czemu Barcelona utrzymała sześć punktów przewagi nad drugim w tabeli Realem Madryt.

Michael Carrick (z tyłu) obserwuje strzał Messiego - finał Ligi Mistrzów 2009.

Pieczętując dominację klubu w sezonie, Messi dwukrotnie wpisał się na listę strzelców w zwycięskiej 6:2 potyczce z Realem Madryt rozegranej na Santiago Bernabéu; była to najwyższa porażka madryckiego klubu od 1930. Po zdobyciu tych bramek, Messi podbiegł do kibiców i przed kamerami zdjął koszulkę, pokazując podkoszulek z napisem Síndrome X Fràgil (Zespół łamliwego chromosomu X), by wesprzeć dzieci cierpiące na tę dolegliwość. 13 maja po raz pierwszy zwyciężył w rozgrywkach o Puchar Króla, zdobywając bramkę i asystując przy kolejnych dwóch, prowadząc zespół do wygranej 4:1 przeciwko Athletic Bilbao. 27 maja w finale Ligi Mistrzów Barcelona wygrała z Manchesterem United 2:0, a Messi strzałem głową w 70 minucie spotkania zdobył drugą bramkę. Z dziewięcioma trafieniami został królem strzelców rozgrywek. Barcelona sezon zakończyła triumfując w Copa del Rey, Primera División i Lidze Mistrzów, stając się tym samym pierwszym hiszpańskim klubem w historii, któremu udało się zdobyć potrójną koronę.
Sezon 2009–10    Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi.
Należy w nim poprawić/wykonać działania: linki, styl.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się na stronie dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości prosimy usunąć szablon {{Dopracować}} z kodu tego artykułu.


Messi w czasie treningu

Przed rozpoczęciem sezonu, przedłużył kontrakt z klubem do 2016 roku, stając się najwyżej opłacanym zawodnikiem w drużynie oraz w całej lidze. Messi będzie zarabiał około 9,5 miliona euro rocznie, zaś klauzula wykupu piłkarza wynosi 250 milionów[69][70]. W rozegranym 28 sierpnia meczu o Superpuchar Europy z Szachtarem Donieck asystował przy bramce Pedra, dającej drużynie zwycięstwo 1:0[71]. Po tym spotkaniu, Josep Guardiola powiedział, że Messi jest prawdopodobnie najlepszym piłkarzem jakiego kiedykolwiek widział. Wcześniej zdobył dwie bramki w finale Superpucharu Hiszpanii przyczyniając się tym samym do zwycięstwa w tych rozgrywkach. Udanie rozpoczął zmagania ligowe - strzelił gola w wygranym 2:0 meczu z Getafe, zaś w spotkaniach z Atlético Madryt i Racingiem Santander zaliczył po dwa trafienia oraz jednej asyście. W półfinałowym meczu Klubowych Mistrzostw Świata przeciwko Atlante FC wszedł na boisko w 55 minucie i już dwie minuty później, strzelił bramkę na 2:1. Był to jego pierwszy kontakt z piłką w tym spotkaniu. Barcelona ostatecznie zwyciężyła 3:1. W finale KMŚ Barcelona z Messim w składzie pokonała po dogrywce Estudiantes La Plata 2:1 a Argentyńczyk strzelił gola dającego "Dumie Katalonii" tytuł najlepszej drużyny globu. Sam Messi został wybrany najlepszym zawodnikiem turnieju. Kilka tygodni później w meczu z Sevillą na Camp Nou (4:0) strzelił dwie bramki, zdobywając tym samym 100 gola dla FC Barcelony. Szczyt formy Argentyńczyka przypadł na marzec. Podczas kolejnych czterech meczów ligowych z Malagą, Almerią, Valencią i Saragossą strzelił 9 bramek. W przerwie pomiędzy nimi w bardzo ważnym meczu rewanżowym Ligi Mistrzów z VFB Stuttgart zdobył dwa gole. W rewanżowym spotkaniu ćwierćfinałowym LM z Arsenalem Londyn strzelił 4 bramki.
Reprezentacja

W czerwcu 2004 zadebiutował w reprezentacji Argentyny U-20 w towarzyskim spotkaniu z rówieśnikami z Paragwaju. Rok później zwyciężył z drużyną na Młodzieżowych Mistrzostwach Świata 2005 rozegranych w Holandii. Został królem strzelców i uznano go za najlepszego gracza turnieju.

4 sierpnia 2005 selekcjoner José Pekerman powołał Messiego do pierwszej reprezentacji. Zadebiutował w niej 17 sierpnia w spotkaniu z Węgrami; miał 18 lat i 54 dni. Został wprowadzony na boisko w 63 minucie, jednak 40 sekund później arbiter Markus Merk pokazał mu czerwoną kartkę za uderzenie łokciem węgierskiego obrońcy, Vilmosa Vanczáka. Decyzja sędziego wywołała kontrowersje, a Diego Maradona stwierdził, że arbiter postąpił zbyt pochopnie. Messi powrócił do drużyny 3 września w przegranym 0:1 meczu z Paragwajem. Przed meczem powiedział: "Dzisiaj będzie mój prawdziwy debiut. Poprzedni mecz trwał dla mnie zbyt krótko..."'. Po kolejnym spotkaniu, przeciwko Peru, Pekerman nazwał Messiego "diamentem".

28 marca 2009 w spotkaniu z Wenezuelą rozegranym w ramach kwalifikacji do Mistrzostw Świata, Messi po raz pierwszy zagrał z numerem "10" na koszulce. Mecz ten był również debiutem Diega Maradony w roli selekcjonera reprezentacji. Argentyna zwyciężyła 4:0, a Messi w 25 minucie otworzył wynik spotkania.
Mistrzostwa Świata 2006

Kontuzja odniesiona pod koniec sezonu 2005–06 narażała Messiego na absencję na Mistrzostwach Świata 2006. Mimo to, 15 maja piłkarz otrzymał powołanie do kadry na turniej. Zagrał również swój ostatni mecz w barwach Argentyny U-20, zaś później wystąpił w towarzyskim spotkaniu z Angolą. W pierwszym meczu Argentyny na mistrzostwach przeciwko Wybrzeżu Kości Słoniowej, Messi wszedł na boisko z ławki rezerwowych. W następnym spotkaniu z Serbią i Czarnogórą zastąpił w 74 minucie Maxi Rodrígueza, stając się tym samym najmłodszym reprezentantem Argentyny na mistrzostwach w historii. Asystował przy trafieniu Hernána Crespo oraz zdobył ostatnią bramkę w wygranym 6:0 meczu, dzięki czemu został najmłodszym strzelcem w turnieju oraz szóstym najmłodszym zdobywcą gola w historii Mistrzostw Świata. Wystąpił w zakończonym bezbramkowym remisem spotkaniu z Holandią-+. W kolejnym meczu z Meksykiem Messi pojawił się na murawie w 84 minucie przy stanie 1:1 i zdołał trafić do siatki, uczynił to jednak z pozycji spalonej i bramka nie została uznana, jednak drużyna zdołała w dogrywce strzelić gola dającego awans. Całe ćwierćfinałowe spotkanie z Niemcami spędził na ławce rezerwowych, a Argentyna przegrała w rzutach karnych 2:4.
Copa América 2007

Messi na Copa América 2007.

Messi został najmłodszym zawodnikiem powołanym na turniej. Pierwszy mecz rozegrał 29 czerwca podczas wygranej 4:1 potyczki ze Stanami Zjednoczonymi. W tym spotkaniu pokazał swoje zdolności jako rozgrywający. Wypracował sytuację, dzięki której Hernán Crespo zdobył gola oraz sam kilkakrotnie oddał celne strzały na bramkę. Został zastąpiony w 79 minucie przez Carlosa Téveza, który kilka minut później wpisał się na listę strzelców.

W swoim drugim spotkaniu, przeciwko Kolumbii, wywalczył rzut karny, który wykorzystał Crespo, doprowadzając tym samym do remisu 1:1. Miał również udział przy drugiej bramce Argentyny, kiedy to po faulu na nim podyktowany został rzut wolny, z którego gola zdobył Juan Roman Riquelme, podwyższając prowadzenie na 3:1. Ostatecznie mecz zakończył się zwycięstwem Argentyny 4:2, dzięki czemu zespół awansował do ćwierćfinału turnieju.

W trzecim meczu z Paragwajem, trener dał odpocząć Messiemu przed kolejną fazą rozgrywek. Na boisko wszedł w 64 minucie zastępując Estebana Cambiasso. W 79 minucie wypracował sytuację bramkową Javierowi Mascherano, którą ten wykorzystał. W ćwierćfinale Argentyna zwyciężyła z Peru 4:0, a Messi po podaniu Riquelme zdobył jedną z bramek. W półfinałowej potyczce z Meksykiem, strzelił gola lobując bramkarza Oswaldo Sancheza, przyczyniając się do wygranej zespołu 3:0. W finale Argentyna przegrała z Brazylią 0:3.

Messi w meczu z Brazylią podczas Igrzysk Olimpijskich 2008
Igrzyska Olimpijskie 2008

Z początku Messi nie otrzymał zgody od klubu na wyjazd na Igrzyska Olimpijskie 2008, jednak zawodnik po odbyciu rozmowy z trenerem Josepem Guardiolą ostatecznie dostał pozwolenie na uczestnictwo w zawodach. Dołączył do kadry zespołu i pierwszą bramkę zdobył w wygranym 2:1 meczu z Wybrzeżem Kości Słoniowej[95]. Z kolei w spotkaniu z Holandią otworzył wynik spotkania oraz asystował przy bramce Ángela Di Maríi, dzięki czemu Argentyna zwyciężyła spotkanie po dogrywce 2:1. Z dobrej strony pokazał się w wygranym 3:0 meczu z Brazylią. W finale Messi ponownie asystował przy trafieniu Di Maríi, dającemu zwycięstwo 1:0 nad Nigerią