Imię i nazwisko    Ronaldo Luis Nazário de Lima
Data i miejsce
urodzenia    22 września 1976
Rio de Janeiro, Brazylia
Pseudonim    O Fenômeno (port.)
El Fenómeno (hiszp.)
Il Fenomeno (wł.)
Pozycja    Napastnik
Wzrost    183 cm
Masa ciała    96 kg
Informacje klubowe
Obecny klub     Corinthians São Paulo
Numer    9
Kariera seniorska
Lata    Klub    M (G)
1993–1994
1994–1996
1996–1997
1997–2002
2002–2007
2007–2008
2009–    Cruzeiro
PSV Eindhoven
FC Barcelona
Inter Mediolan
Real Madryt
A.C. Milan
Corinthians    14 (12)
46 (42)
37 (34)
68 (49)
127 (83)
20 (9)
35 (21)
Reprezentacja narodowa
Lata    Reprezentacja
1994–2006     Brazylia    97 (62)

Ronaldo Luís Nazário de Lima (ur. 22 września 1976 w Rio de Janeiro) – brazylijski piłkarz grający na pozycji napastnika w Corinthians São Paulo. Oprócz brazylijskiego posiada także hiszpański paszport.

Największym sukcesem piłkarskim Brazylijczyka jest złoty medal na MŚ 1994 oraz MŚ 2002 i tytuł króla strzelców na tymże turnieju.

Ronaldo to najlepszy strzelec w historii mistrzostw świata. Na trzech mundialach (we Francji, Korei i Japonii oraz Niemczech) zdobył łącznie 15 goli.

Ronaldo został zaliczony przez IFFHS do najlepszej jedenastki w dziejach futbolu.

Kariera klubowa
Cruzeiro
Pierwszym profesjonalnym klubem Ronaldo, do którego trafił w marcu 1993, w wieku 16 lat, było Cruzeiro z miasta Belo Horizonte. Został zaoferowany kierownictwu drużyny przez byłego reprezentanta Brazylii - Jairzinho, który także proponował zawodnika innej wielkiej drużynie - São Paulo FC, ale ich ówczesny trener, Tele Santana, nie skorzystał z okazji do zatrudnienia juniora. Jairzinho , wykupił Ronaldo z klubu - Sao Christovao , za 10 tysięcy dolarów. Tak naprawdę , pierwszym jego klubem było Flamengo FC , z którego odszedł bo był za daleko , a nie miał na bilety autobusowe. Cruzeiro zapłaciło za część praw do Ronaldo 50 tysięcy dolarów. Swój pierwszy oficjalny mecz w seniorskiej drużynie rozegrał 25 maja 1993, kiedy to trener Cruzeiro - Pinheiro - oszczędzając graczy przed półfinałem Pucharu Brazylii, pozwolił mu zagrać w wyjazdowym spotkaniu przeciwko Caldense Poços de Caldas (wygranym 1-0) w ramach mistrzostw stanu Minas Gerais.

Do września tego samego roku, Ronaldo występował jedynie w drużynie juniorów lub meczach towarzyskich. Dobre występy w tych grach oraz odejście z drużyny jednego z napastników otworzyły mu drogę do pierwszego składu. 7 września 1993 roku zadebiutował w mistrzostwach Brazylii przeciwko Corinthians (0-2 w Belo Horizonte) i stał się podstawowym graczem Cruzeiro. Tego samego miesiąca stanął przed szansą wywalczenia swego pierwszego seniorskiego tytułu - w finale Recopa 1993 przeciwko Sao Paulo FC. Po dwóch meczach, zakończonych bezbramkowymi remisami, doszło do serii rzutów karnych. Ronaldo nie wykorzystał swojego, a Cruzeiro przegrało tytuł.

Do końca rozgrywek Campeonato Brasileiro rozegrał jeszcze 13 meczów i strzelił w nich 12 bramek, co dało mu trzecie miejsce na liście najlepszych strzelców turnieju. Rozgłos przyniósł mu występ na własnym boisku przeciwko Bahii (7 listopada 1993), który Cruzeiro wygrało 6-0, a 17-letni Ronaldo strzelił wówczas 5 goli. Stał się wtedy 6. graczem w historii Campeonato Brasileiro, który dokonał tej sztuki (rekord ten został pobity w 1997 roku przez Edmundo - 6 bramek).

Kilka dni po tym popisie otrzymał pierwsze powołanie do kadry narodowej na mecz z Niemcami, w którym jednak, podobnie jak miesiąc później z Meksykiem, nie zagrał. Wpływ na powołanie Ronaldo do reprezentacji miały też występy w Supercopa 1993, gdzie w 4 meczach zdobył 8 goli. Zyskał wtedy przydomek "Matador Azul" (Niebieski Zabójca, od koloru strojów Cruzeiro), a słowo "matador", określające niezwykle skutecznego napastnika, wpisało się na stałe do futbolowego słownika brazylijskich komentatorów.

W roku 1994, w mistrzostwach stanu Minas Gerais (Campeonato Mineiro), kontynuował swoją znakomitą skuteczność. W 18 meczach w ramach tych rozgrywek zdobył 22 bramki, zostając królem strzelców, a prowadzone przez niego Cruzeiro zdobyło tytuł mistrza. Zaliczył także długo oczekiwany debiut w kadrze narodowej, a stało się to 23 marca w meczu przeciwko Argentynie, wygranym przez Brazylię 2-0. Ronaldo musiał wtedy występować jako "Ronaldinho", gdyż w zespole był już inny Ronaldo. W kolejnym meczu, 4 maja przeciwko Islandii, strzelił swego pierwszego gola, a Brazylia zwyciężyła 3-0. W międzyczasie brał z Cruzeiro (które w kwietniu wykupiło za milion dolarów resztę praw do zawodnika) udział w Copa Libertadores 1994, w którym rozegrał 8 meczów i strzelił 2 gole. Cruzeiro odpadło w 1/8 finału z chilijskim Unión Española, ale Ronaldo dał się zapamiętać golem strzelonym Boca Juniors, kiedy przeszedł z piłką niemal pół boiska mijając argentyńską obronę.

Dobra gra w klubie zaowocowała powołaniem na Mistrzostwa Świata 1994, podczas których nie zagrał jednak żadnego meczu. Po powrocie z mundialu Ronaldo wystąpił w jeszcze jednym meczu dla Cruzeiro (towarzysko przeciwko Botafogo, 7 sierpnia), w którym strzelił swoją ostatnią bramkę dla klubu. Przed meczem ogłoszono, że PSV Eindhoven zapłacił za niego 6 milionów dolarów i Ronaldo wyjeżdża do Europy. Był to wówczas najdroższy transfer z brazylijskiego klubu za granicę.

Ronaldo w barwach Cruzeiro rozegrał 44 spotkania i strzelił w nich 44 gole, zostając przy tym królem strzelców rozgrywek Campeonato Mineiro, które wygrał z zespołem Cruzeiro oraz Supercopa Libertadores, a także wicekrólem Campeonato Brasileiro.
PSV

Po mundialu w USA Ronaldo został kupiony do PSV za 6 milionów dolarów. W pierwszym sezonie gry dla holenderskiego klubu Brazylijczyk rozegrał w Eredivisie 33 mecze i strzelił 30 goli, co pozwoliło mu zostać królem strzelców i pierwszym od siedmiu lat piłkarzem, który zdobył przynajmniej 30 bramek. Poprzednim, który tego dokonał, był Marco van Basten w sezonie 1986/1987 (31 bramek). Również w tym sezonie Ronaldo zadebiutował w europejskich pucharach. W spotkaniu przeciwko Bayerowi Leverkusen brazylijski napastnik strzelił trzy gole, które jednak nie dały awansu jego drużynie do dalszej rundy rozgrywek. W całym sezonie Ronaldo rozegrał 36 spotkań i strzelił 35 bramek. Na początku sezonu 1995/1996 Il Fenomeno doznał pierwszej kontuzji w karierze - pęknięcia kości goleniowej pod kolanem. Leczenie trwało dość krótko, przez co był gotowy do gry już w rundzie wiosennej, w której rozegrał 13 meczów ligowych i strzelił 12 bramek. W całym sezonie rozegrał 21 spotkań i trafił do siatki rywali 19 razy. Po tym sezonie Ronaldo przeszedł do FC Barcelona za 19 milionów dolarów. Ronaldo w barwach PSV rozegrał 57 spotkań i strzelił 54 bramki, wygrał też z tym zespołem Puchar Holandii.
FC Barcelona

W hiszpańskim klubie Brazylijczyk grał tylko rok, ale możliwe że był to najlepszy sezon w jego karierze. Ronaldo w samej Primera División rozegrał 37 spotkań i strzelił 34 bramki, a pod koniec 1996 roku Brazylijczyk został wybrany najlepszym piłkarzem świata według plebiscytów FIFA i World Soccer Magazine. Zajął też drugie miejsce w najważniejszym plebiscycie o Złotą Piłkę, którą zdobył Niemiec Matthias Sammer, o 1 punkt wyprzedzając Brazylijczyka. W całym sezonie 1996/1997 Ronaldo strzelił aż 47 bramek w 49 meczach, wygrał Superpuchar Hiszpanii, Puchar Króla i Puchar Zdobywców Pucharów. Po tym sezonie został kupiony przez Inter Mediolan, a włoski klub najpierw zapłacił 27 milionów dolarów za zerwanie kontraktu Brazylijczyka z Barceloną, a następnie 53 miliony dolarów za sam transfer.
Inter Mediolan

Sezon 1997/1998 dla Ronaldo był bardzo dobry. Brazylijczyk został wicemistrzem Serie A, wygrał Puchar UEFA, został wicekrólem strzelców serie A z 25 bramkami na koncie, a w całym sezonie rozegrał 47 spotkań i strzelił 34 bramki. Pod koniec 1997 roku wygrał ponownie plebiscyty na piłkarza roku FIFA, World Soccer Magazine i wreszcie Złotą Piłkę. Sezon 1998/1999 był w połowie zmarnowany przez kontuzje, a Brazylijczyk rozegrał w nim 29 spotkań i strzelił 15 bramek. Pod koniec 1998 roku Ronaldo stawał na podium wszystkich plebiscytów, zajmując 2. miejsce w konkursie na piłkarza roku FIFA, 3. według World Soccer Magazine, i ponownie zdobywając Złotą Piłkę. W sezonach 1999/2000 i 2000/2001 Ronaldo dwukrotnie zerwał więzadła krzyżowe w prawym kolanie, skutkiem czego właściwie w ogóle nie wybiegał na murawę. Zdołał się wykurować dopiero pod koniec sezonu 2001/2002 roku, w którym rozegrał kilkanaście spotkań i strzelił kilka bramek, dzięki czemu dostał powołanie na Mistrzostwa Świata, które odbywały się w Korei i Japonii. Po Mistrzostwach Świata kupił go Real Madryt za 45 milionów euro.W mediolańskim klubie zawodnik rozegrał 99 spotkań i strzelił 59 bramek.
Real Madryt

Debiut w barwach "Królewskich" zaliczył 6 października, z powodu ciągłych kontuzji, wchodząc na ostatnie 30 minut w ramach 4. kolejki La Liga, przeciwko Deportivo Alaves. Minutę później strzeli gola z woleja, po podaniu Roberto Carlosa i nie minęło 20 minut, a do siatki trafił ponownie, po podaniu McManamana, a Real zwyciężył 5:2. Następne spotkania w wykonaniu Brazylijczyka nie były tak owocne. Ronaldo nie potrafił strzelić gola przez ponad miesiąc i po raz pierwszy zaczęto mówić o jego nadwadze. Jednak w grudniu Brazylijczyk już wchodził na odpowiednie obroty, a w finale o Puchar Interkontynentalny przeciw Olimpia Asuncion strzelił gola na 1:0, a mecz zakończył się wynikiem 2:0. Brazylijczyk dostał samochód marki Toyota dla najlepszego piłkarza finałowego spotkania. W grudniu otrzymał też wiele prestiżowych nagród dla najlepszego piłkarza świata, po raz trzeci wygrał plebiscyt World Soccer Magazine, co nie udało się nikomu w ponad 30-letniej historii tego plebiscytu i został piłkarzem roku FIFA, co też jest rekordem, który rok później wyrównał Zinedine Zidane. Ronaldo drugi raz zwycięża plebiscyt Złota Piłka i po raz pierwszy otrzymuje Złotego buta dla króla strzelców Mistrzostw Świata, wygrywa też jako trzeci piłkarz w historii i pierwszy po ponad 30 latach plebiscyt na najlepszego sportowca świata według BBC Sports Personality of the Year Overseas Personality. Wcześniej dokonali tego Eusébio w 1966 i Pelé w 1970 roku. Następne miesiące dla Brazylijczyka w Realu są również udane i dość regularnie trafia do bramki rywala i jest jednym z najlepszych piłkarzy Madryckiego klubu, z 18 bramkami w 19 ostatnich spotkaniach, z 2 hat-trickami, w tym kapitalny mecz 23 kwietnia na Old Trafford, gdzie strzelił 3 gole i pozbawił szans Manchester United na awans do półfinału Ligi Mistrzów. W półfinale Real musi uznać wyższość Juventusu Turyn, ale zostaje mistrzem La Liga, a w decydującym meczu 38. kolejki o mistrzostwo Hiszpanii z Atletic Bilbao wygrywa 3;1 a Ronaldo strzelając 2 gole zostaje graczem meczu. Brazylijczyk kończy sezon z 30 bramkami w 44 meczach i tytułem wicekróla strzelców La Liga.Na początku sezonu 2003/2004 Real Madryt wygrywa Superpuchar Hiszpanii, a Ronaldo jest jednym z lepszych piłkarzy w dwumeczu i strzela 1 gola a pod koniec roku zostaje piłkarzem numer 3 na świecie według Piłkarz roku FIFA. Sezon 2003/2004 był dla Królewskich i Ronaldo wręcz idealny do końca lutego, Królewscy mając po 26 kolejkach La Liga przewagę 8 i 9 punktów kolejno nad Valencią i Deportivo La Coruna, byli też już w finale Pucharu Króla i walczyli o ćwierćfinał Ligi Mistrzów z Bayernem Monachium. Jednak wszystko zacięło się już w 27 kolejce kiedy padł remis 1;1 z Racingiem Santander a Ronaldo doznał kontuzji która wykluczyła go na 3 tygodnie, W tym czasie Real Madryt rozegrał 4 spotkania, rewanż z Bayernem Monachium w 1/8 Królewscy wygrali 1;0 i awansowali do 1/4 LM, następnie zremisowali mecz ligowy z Realem Zaragoza 1;1, a kilka dni później po dogrywce przegrali finał Pucharu Króla również z Zaragozą 2;3, a kolejny mecz ligowy przegrywają z Atletic Bilbao 4;2 i z blisko 10 punktowej przewagi nad Valencią i Deportivo już prawie nic nie zostało.Na następny mecz wrócił Ronaldo i Real wygrał z AS Monaco 4;2 w 1/4 LM a Brazylijczyk strzelił 1 gola i sprokurował karnego którego wykorzystał Luis Figo. Następnie przyszła wygrana w ramach 31 kolejki La Liga nad Sevillą aż 5;1 i 2 bramki strzelił Ronaldo. Później stał się kataklizm, Real przegrał rewanżowe spotkanie z AS Monaco 3;1 i nie awansował do półfinału Ligi Mistrzów oraz nie wygrał żadnego z ostatnich 7 spotkań La Liga. Drużyna z Madrytu zajęła 4 miejsce w tych rozgrywkach a wygrała je Valencia mając 7 punktów przewagi nad Realem. Ronaldo został Królem strzelców La Liga mając 24 gole w 32 meczach, a w całym sezonie strzelił 31 bramek grając 48 spotkań, Z całą pewnością największą winę ponosi defensywa Królewskich która w samej lidze straciła aż 54 bramki a Valencia dokładnie 2 razy mniej. Sezon 2004/2005 był dla Realu równie słaby i tym razem już bez żadnego tytuły, a Ronaldo do końca lutego 2005 strzelił ledwie 14 bramek w 31 meczach, a rozkręcił się dopiero w marcu i omal nie doprowadził Królewskich do tytułu Mistrza Hiszpanii ale do FC Barcelona zabrakło jednak 4 punktów. Łącznie Brazylijczyk strzelił w tym sezonie 24 gole w 45 meczach. Sezon 2005/2006 był równie słaby, a Ronaldo poza dobrym początkiem sezonu nie miał udanego z powodu ciągłych odnawiający się kontuzji. Real Madryt nie zdobył żądnego tytułu a Ronaldo strzelił łącznie 15 bramek w 27 spotkaniach. Przed sezonem 2006/2007 Milan był gotów wyłożyć za Ronaldo 18 milionów euro ale transakcja nie doszła do skutku, a Ronaldo prawie w ogóle nie grał z powodu konfliktu z nowym trenerem Fabio Capello a jak grał to głównie wchodząc z ławki na ostatnie 15-20 minut. Zdołał jednak strzelić ważnego gola w meczu z Atletic Bilbao przed zimowym okienkiem transferowym w którym to właśnie przeszedł do Milanu za 7,5 miliona euro i w niewielkim stopniu pomógł Realowi zdobyć tytuł Mistrza Hiszpanii który mimo iż na koniec sezonu miał tyle samo punktów co FC Barcelona bo 77 to w dwumeczu pomiędzy dwoma drużynami Real odniósł zwycięstwo i remis. Ronaldo dla Realu przez pół sezonu rozegrał 13 spotkań i większość zaczynał na ławce rezerwowych, strzelił 4 gole, został też Mistrzem Hiszpanii. Przez 4 i pół sezonu grając w Realu strzelił 104 gole w 177 meczach, zdobył Puchar Interkontynentalny, Superpuchar Hiszpanii i mistrzostwo La Liga.
AC Milan

Do Milanu oficjalnie trafił 30 stycznia 2007 roku. Zadebiutował 11 lutego w meczu przeciwko Livorno, który Milan wygrał 2:1. W następnym meczu ze Sieną strzelił swoje pierwsze gole dla Milanu. W tym meczu zaliczył również jedną asystę, a Mediolański klub wygrał to spotkanie 4:3. Do końca sezonu wystąpił jeszcze w 13 meczach i strzelił w nich 7 goli. Wygrał również Superpuchar Europy i Klubowe Mistrzostwa Świata w następnym sezonie. W sezonie 2007/2008 w spotkaniu z Livorno doznał kontuzji, po której rozwiązał kontrakt z klubem. W Milanie rozegrał 20 meczów w których strzelił 9 goli. Występował tylko w meczach ligowych.
Corinthians Sao Paulo

Ronaldo podczas rekonwalescencji trenował z Flamengo Rio de Janeiro. Jednak 9 grudnia 2008 roku napastnik podpisał roczny kontrakt z ligowym rywalem Flamengo - Corinthians São Paulo. Ronaldo pierwszy mecz w barwach Corinthians rozegrał 4 marca 2009 roku przeciwko Itumbiara EC. Pierwszego gola strzelił cztery dni później w spotkaniu z Palmeiras São Paulo. Do tej pory w barwach Corinthians Sao Paulo rozegrał 38 spotkań i strzelił 23 bramki, 10 spotkań i 8 bramek w Campeonato Paulista zostając najlepszym piłkarzem tych rozgrywek, 8 spotkań i 3 bramki biorąc udział w turnieju o Puchar Brazyliii i 20 spotkań i 12 bramek w rozgrywkach ligowych Campeonato Brasileiro.

W Corinthians planuje grać do zakończenia kariery
Ciekawostki
W 2007 roku w sondzie magazynu France Football znalazł się w najlepszej jedenastce w historii futbolu.
W 2007 roku Statystycy i historycy piłkarscy IFFHS umieścili go na drugim miejscu najlepszych piłkarzy wszech czasów za innym Brazylijczykiem Pele.
Ronaldo tak naprawdę urodził się 18, a nie 22 września tak jak ma zapisane w dokumentach, z tym że ojciec chcąc uniknąć kary finansowej za opóźnioną rejestrację syna w urzędzie specjalnie podał datę narodzin 22 września.Sezon    Klub    Kraj    Rozgrywki    Mecze    Bramki
1993    Cruzeiro    Brazylia     Campeonato Brasileiro    14    12
1994/1995    PSV    Holandia     Eredivisie    33    30
1995/1996    PSV    Holandia     Eredivisie    13    12
1996/1997    FC Barcelona    Hiszpania     Primera Division    37    34
1997/1998    Inter    Włochy     Serie A    32    25
1998/1999    Inter    Włochy     Serie A    19    14
1999/2000    Inter    Włochy     Serie A    7    3
2000/2001    Inter    Włochy     Serie A    0    0
2001/2002    Inter    Włochy     Serie A    10    7
2002/2003    Real Madryt    Hiszpania     Primera Division    31    23
2003/2004    Real Madryt    Hiszpania     Primera Division    32    24
2004/2005    Real Madryt    Hiszpania     Primera Division    34    21
2005/2006    Real Madryt    Hiszpania     Primera Division    23    14
2006/2007    Real Madryt    Hiszpania     Primera Division    7    1
2006/2007    AC Milan    Włochy     Serie A    14    7
2007/2008    AC Milan    Włochy     Serie A    6    2
2009    Corinthians    Brazylia     Campeonato Brasileiro    20    12
            Łącznie w Brasileiro    34    24
            Łącznie w Eredivisie    46    42
            Łącznie w Primera Division    164    117
            Łącznie w Serie A    88    58
            Łącznie w karierze    332    241


Statystyki Ronaldo biorąc pod uwagę wszystkie rozgrywki klubowe i reprezentacyjne:

Klubowe: 497 spotkania i 345 bramki, średnia 0,694

Reprezentacja: 97 spotkań i 62 bramki, średnia 0,639

Reprezentacja U-23: 8 spotkań i 6 bramek, średnia 0,75

Razem: 602 spotkań i 413 bramki, średnia 0,686
Kariera reprezentacyjna

Ronaldo w reprezentacji Brazylii zadebiutował 23 marca 1994 roku w meczu przeciwko Argentynie pojawiając się na ostatnie 10 minut spotkania. Pierwszego gola strzelił w następnym meczu z reprezentacją Islandii. Po bardzo dobrych występach w klubie, Ronaldo został powołany na mundial w 1994 roku. W żadnym z siedmiu spotkań nie zgrał, jednak jako członkowi 23 osobowej kadry należał mu się złoty medal. W 1995 roku wraz z reprezentacją pojechał na Copa America do Urugwaju. Razem z kolegami zdobył srebrny medal. Na Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie Brazylia zdobyła brązowy medal, a Ronaldo w meczu o trzecie miejsce strzelił jednego z goli. Rok później Il Fenomeno został powołany na Copa America w Boliwii. Strzelił tam pięć goli w 6 meczach, został wicekrólem strzelców i najlepszym piłkarzem całego turnieju, a ze swoją reprezentacją zdobył złoty medal. Następnym dużym turniejem w którym uczestniczył był mundial we Francji. Ronaldo strzelił 4 gole i zaliczył trzy asysty. Przed finałem w którym Brazylia ulegała gospodarzom turnieju 3:0 dostał napadu padaczkowego. Cztery lata później na Mistrzostwach Świata w Korei i Japonii, Brazylijczyk zdobył złoty medal i został królem strzelców turnieju. W finałowym meczu dwa razy pokonał Olivera Kahna. Po turnieju stwierdził:

Mogę grać, mogę reprezentować swój kraj. Jest to dla mnie olbrzymim krokiem. Nawet jeżeli nie byłbym Mistrzem Świata i tak byłbym szczęśliwy


Na mundialu w Niemczech Ronaldo strzelił trzy gole, zaś z Brazylią dotarł do ćwierćfinału w którym Canarinhos ulegli Francji. Był to ostatni mecz Il Fenomeno w reprezentacji.
Życie prywatne

W 1999 roku Ronaldo poznał Milene Domingues z którą ożenił się kilka miesięcy później. Małżeństwo nie przetrwało jednak długo, bo już w 2003 roku para rozstała się. Z tego związku Ronaldo ma syna Ronalda urodzonego 6 kwietnia 2000 roku w Mediolanie. Jego nową partnerką jest Maria Beatriz Antony z którą pobrał się w lutym 2005 roku. 24 grudnia 2008 roku w Rio de Janeiro przyszła na świat ich córka Maria Sophia.
Sukcesy
Klubowe

Cruzeiro
Campeonato Mineiro : 1994

PSV Eindhoven
Puchar Holandii : 1995/1996
Wicemistrz Holandii : 1995/1996

FC Barcelona
Superpuchar Hiszpanii : 1996
Puchar Hiszpanii : 1996/1997
Puchar Zdobywców Pucharów : 1996/1997
Wicemistrz Hiszpanii : 1996/1997

Inter Mediolan
Puchar UEFA : 1997/1998
Wicemistrz Włoch : 1997/1998
Finał Pucharu Włoch : 1999/2000

Real Madryt
Puchar Interkontynentalny : 2002
Mistrzostwo Hiszpanii : 2002/2003
Superpuchar Hiszpanii : 2003
Finał Pucharu Króla : 2003/2004
Wicemistrz Hiszpanii : 2004/2005
Wicemistrz Hiszpanii : 2005/2006

AC Milan
Superpuchar Europy : 2007
Klubowe MŚ : 2007

Corinthians Sao Paulo
Campeonato Paulista : 2009
Puchar Brazylii : 2009
Reprezentacyjne
Mistrzostwo Świata : 1994
Wicemistrz Copa America : 1995
Brązowy medal Igrzysk Olimpijskich : 1996
Copa América : 1997
Puchar Konfederacji : 1997
Wicemistrz świata : 1998
Copa América : 1999
Mistrzostwo Świata : 2002
Indywidualnie
Król strzelców Supercopa Libertadores : 1993 (8 goli w 4 meczach)
Wicekról strzelców Campeonato Brasileiro : 1993 (12 goli w 14 meczach)
Król Strzelców stanu Bello Horizonte Campeonato Mineiro : 1994 (22 gole w 18 meczach)
Król strzelców Ligi Holenderskiej : 1994/1995 (30 goli w 33 meczach)
Złota Piłka France Football II miejsce : 1996 (Wyprzedził go o I punkt Matthias Sammer)
Piłkarz Roku FIFA I miejsce : 1996 (Najmłodszy laureat w historii)
World Soccer Magazine I miejsce : 1996 (Najmłodszy laureat w historii)
Król strzelców Ligi Hiszpańskiej : 1996/1997 (34 gole w 37 meczach)
Najlepszy piłkarz Ligi Hiszpańskiej : 1996/1997
Najlepszy napastnik Ligi Hiszpańskiej : 1996/1997
Najlepszy obcokrajowiec Ligi Hiszpańskiej : 1996/1997
Najlepszy piłkarz w finale Pucharu Zdobywców Pucharów : 1997
Wicekról Strzelców Copa America : 1997 (5 goli w 6 meczach)
Najlepszy piłkarz Copa America : 1997
Najlepsza jedenastka Copa America : 1997
Złoty But : 1997 (34 gole w 37 meczach)
Złota Piłka France Football I miejsce : 1997 (Najmłodszy laureat w historii)
Piłkarz Roku FIFA I miejsce : 1997
World Soccer Magazine I miejsce : 1997
Srebrny Onze magazynu Onze Mondial I miejsce : 1997 (Najmłodszy laureat w historii)
Wicekról strzelców Ligi Włoskiej : 1997/1998 (25 goli w 32 meczach)
Wicekról strzelców Pucharu UEFA : 1997/1998 (6 goli w 11 meczach)
Najlepszy piłkarz w finale Puchar UEFA : 1998
Najlepszy piłkarz Ligi Włoskiej : 1997/1998
Najlepszy napastnik Ligi Włoskiej : 1997/1998
Najlepszy obcokrajowiec Ligi Włoskiej : 1997/1998
Najlepszy piłkarz Mistrzostw Świata Złota Piłka I miejsce : 1998
Najlepsza jedenastka Mistrzostw Świata : 1998
Trzeci strzelec Mistrzostw Świata (Brązowy But) : 1998 (4 gole w 7 meczach)
Najlepszy piłkarz Europejskich Pucharów : 1997/1998
Najlepszy napastnik europejskich pucharów : 1997/1998
Złota Piłka France Football III miejsce : 1998
Piłkarz Roku FIFA II miejsce : 1998
World Soccer Magazine III miejsce : 1998
Król Strzelców Copa America : 1999 (5 goli w 6 meczach)
Najlepsza jedenastka Copa America : 1999
Najlepszy piłkarz Mistrzostw Świata Złota Piłka II miejsce : 2002
Najlepszy piłkarz w finale Mistrzostw Świata : 2002
Najlepsza jedenastka Mistrzostw Świata : 2002
Król strzelców Mistrzostw Świata (Złoty But) : 2002 (8 goli w 7 meczach)
Najlepsza jedenastka UEFA : 2002
Najlepszy piłkarz Pucharu Interkontynentalnego (Toyota) : 2002
Złota Piłka France Football I miejsce : 2002
Piłkarz Roku FIFA I miejsce : 2002
World Soccer Magazine I miejsce : 2002
Srebrny Onze magazynu Onze Mondial I miejsce : 2002
Najlepszy sportowiec świata według BBC Sports Personality of the Year Overseas Personality : 2002
Wicekról strzelców Ligi Hiszpańskiej : 2002/2003 (23 gole w 31 meczach)
Najlepszy obcokrajowiec Ligi Hiszpańskiej : 2002/2003
Piłkarz Roku FIFA III miejsce : 2003
Król strzelców Ligi Hiszpańskiej : 2003/2004 (24 gole w 32 meczach)
Wicekról strzelców Mistrzostw Świata (Srebrny But) : 2006 (3 gole w 5 meczach)
Najlepszy strzelec w historii Mistrzostw Świata: (15 goli w 19 meczach)
Golden Foot (nagroda za całokształt kariery dla piłkarza powyżej 29 roku życia) : 2006
Piłkarski Oskar w kategorii Mistrz nad Mistrzami w Serie A : 2008
Najlepszy piłkarz Campeonato Paulista : 2009